Отправлено: 09.05.12 11:49. Заголовок: Є. РУСИН. За што засудили журналіста, редактора газеты и священника Димитрія Сидора ?

Є. РУСИН. За што засудили журналіста, редактора газеты и священника Димитрія Сидора не можут внятно сказати ни в СБУ, ни в прокуратурі, ни в подневольному украйинському суді, якый перестав даже реаговати на письма. А псевдо «вільним” украйинськым ЗМІ приказано заніміти! І заніміли суркы агентурні! И при сёму хотят галичисько-украйинськы пейтріоты йти из свойим державным концлагерём у Європу? Нігда шуга! Ко пустить галицько-украйинськых фашистов до Європы? Нико!

Священника-русина Димитрія Сидора засудив украйинськый режим 19 марта 2012 года за уставноє демократичноє прочтеніє колегіального проекта документа на мирному Другому Європеському Конгресови Подкарпатськых Русинов 25 октовбра 2008 года в Мукачеві. Ухитрився судя засудити священника и делегатов 2 ЄКПР при тому, што сам документ в оригіналі на русинському языкови, не лем не быв изученый, но даже ани раз не быв зачитаный на суді за три и пув года, хоть бы у переводі на украйинськый язык. Йсе верх низости украйинського тоталітарного колоніального суда! А може є потребность ищи раз вспомнити самым русинам своє колегіальноє історичноє рішеня в Мукачеві 25 октовбра 2008 года, подтвердженоє всіма послідующіма русинськыма конгресами — Європейськыма и Світовыма за четыри годы: требованіє признанія національности русинського народа на ёго роднуй земли и незамедлительна імплантація результатов референдума 1 децембра 1991 года в Конституцію Украйины. Власти пуйшли їх родным сталінськым злодійськым путём: опозіцію в тюрьму, а русинов - тягати по судам. За што? За мирні вымогы! Хотят власти дуже вымогы ... не мирні!
МЕМОРАНДУМ
2-го Європейського Конгреса Подкарпатськых Русинов (ЄКПР)
(от 25 октября 2008 г.) (Оригінал на Русинському языкови)
Меморандум 2-го Європейського Конгреса Подкарпатськых Русинов
о принятіи АКТА ПРОВОЗГЛАШЕНІЯ возстановленія русинської
(досоветської до украйинської) державности. 
Учитуючи, же: 
1. 17 літня антирусинська політика украйинської влады засвідчила о невозможности дальше сохранитися корінному русинському народови без Автономіи в составі Украйины из свойим національным этнічным лицём;
2. Всі рішенія и поступкы украйинськых властей за 17 літ направлені на етноуничтоженіє и дискримінацію, як такі, што мают признакы геноцида русинського народа на ёго історичной земли;
3. 1-й ЄКПР од 7 юнія 2008 г. вынужденно приняв рішеніє возстановити право статуса субєкта межинародного права суверенного подкарпаторусинського народа од 21 декабря 1918 г. и 10 сентября 1919 г., а также статус Республікы Подкарпатская Русь од 22 новембра 1938 г., што мают силу закона до днеська; 
4. Украйина не была и не є правопреємником СССР (межинародного договора «Про Закарпатську Украину-Подкарпатську Русь од 29 юнія 1945 года), а правительства Європейського Союза, Чехіи, Мадярщины, РФ и другых, сусідньых из нами стран, увідомлені рішенієм 1-го ЄКПР о законных и мирных наміреніях подкарпатськых русинов, обєдиненых в офіціальный легітимный всенародный форум - Європейськый Конгрес Подкарпатськых Русинов из 7 юнія 2008 г.;
5. Украйинска влала, замість демократичного рішеня русинського вопроса, и даже позад указанія ООН (CERD/C/SR.1785), од 17 августа 2006 года «о дискриминаціи украйинськыми властями людий русинськой національности», и позад критичных заміток американськых высокопоставленых лиць, и позад рішеній 1 ЄКПР, провокаційно продовжає обвиняти русинов в горезвісному «посягательстві на територіальну цілосность Украйины», (коли в реальности, маєме факт посягательства Украйины на національну «територію русинов на юг од Карпат», грубым игнорованём волеизявленія корінного (державообразующого) народа на референдумі 1 децембра 1991 г.);
6. Подкарпатські русины, мадяре и другі народы, переживші совєтську окупацію из 1945 по 1991 гг., и розміщеня в краёви советськых воєнных обєктов, губившых екологію и ограничовавшых передвиженіє русинов по полонинам (альпійськым лугам в Карпатах), обявили національну територію русинов на юг од Карпат - демілітаризованов зонов;
7. Подкарпатські русины, як мадяре и другі корінні національности, терплять вот уже 17 літ безчинства украйинськой влады, котра нищить середовище обитанія русинов, мадяров и др., творячи тиху депортацію корінного народа под видом изгнанія людей на заработкы за границю. А за сись період Украйинов нанесёный ущерб територіи русинов на юг от Карпат, по экспертной оцінці, утвержденной СОЙМОМ ПР, бульше 20-ти млрд $ США;
8. Что украйинська влада рішили свої економічні просчёты и катастрофічну ситуацію в страні спасати путём взятя великых кредитов од МВФ и заграничных банков под залог в тому числі и подкарпаторусинськых земель, обєктов недвижимости, недр и др.; 
9. Што украйинські власти, путём внедренія и незаконной легализаціи через суды, «имнём Украйины», огромного числа нелегальных мігрантов (што грозит уже явно и мадярськой общині на Подкарпатськой Руси), на1силу міняют пропорціональный етнічный состав русинського населеня в Подкарпатськой Руси за куртый одрізок времени, творячи гуманітарну катастрофу як русинам, так и мадярам и другым корінным національностям края;
10. Украйинські власти за 17 літ указали свою повну неспособность рішати русинську проблему, проблему з нелегалами, з незаконнов продажов цілых полонин и участков національной земли, из вырубков пралісов и городськых зелёных зон, и в тот же час масовано насаждающі кадры в регіональні суды, силові структуры и руководящі органы місного самоуправленія не из містных русинов и мадяров, што «согласуєся» из преступным украйинськым державным «Планом-Міроприятій…» од 1996 г.
11.Русинськыма організаціями заявлено офіціально и публічно о незаконности и не легітимности всіх рішеній Сойма Подкарпатськой Руси од 15 марта 1939 г. по причині окупаціи в тот же день Германійов Федеративной Чехословакіи (в составі котрої пребывала автономна республіка Подкарпатська Русь) и вынужденого введеня войська Мадярщины на територію Русинськой Республікы из-за опасности проведеня січовиками етнічной чисткы против русинов и мадяров; Што тогды и было принято незаконноє рішеніє про изміненіє назвы русинського государства из конституційнов назвов «"Подкарпатська Русь"» на «"Карпатську Україну"», и незаконноє изміненіє государственного русинського языка республікы на язык сіверного для русинов сусіда – польскої Галиціи, галицько-украйинськый, причёму, в воєнноє времня и без всенародного плебісцита. Перепись в Подкарпатськой Руси 1941 г. показала наявность в регионі выше 500 тысяч русинов и всёго пару сот украйинцюв-емігрантов. 
12.Сталінськый договор-пакт Фірлінгера-Молотова од 29 юнія 1945 года не легітимный, бо в нёму не принимали участь повномочні представителі суверенного русинського народа. А выділеніє из состава Чехословакіи и передача республікы "Подкарпатська Русь" в состав СССР из щи бульшым незаконным актом пониженія єї статуса Верховнов Радов СРСР - из республікы ид рядовуй советськуй (Закарпатськуй) области УССР, были завідомо незаконными;
13. Всі послідующі акты СССР, УССР и «Независимой Украйины» на територіи русинов на юг од Карпат позад 1991 года не мали и не мают юридичной силы, бо стоят ниже од межинародных договоров о статусі Республікы "Подкарпатська Русь";
14. Государственный украйинськый «План-Мероприятій…» од 1996 года, як и преступный «договор» Украины 2008 г. «О реадмиссии» по етноуничтоженію русинськой національности, – є документально существующі и дійствующі акты етноцида, дискримінаціи, котрі мают всі признакы геноцида русинов;
15. В одповідь на угрозы галицькых націоналістов-терористов взрывати нефтепровод «Дружба» и газопроводы, русины, ставші гарантами безпрепятственного транзита, согласні на розміщеніє сил быстрого реагованя из Європы и из РФ на охрану транзітных мощностей на територіи русинов на юг од Карпат;
16. СБУ провокаційно одкрыло против лідеров русинського движенія уголовноє діло №499, не маючи на йсе серьёзных основаній, но при сёму и прямо, и косвенно, также участвуют в дискримінаціи русинського народа, котра має признаки геноцида;
Депутаты 2-го ЄКПР (як жителі Закарпаття, што приймали участь у референдумі 1 децембра 1991 года у звязку из сим ) єдиногласно приняли Акт Провозглашенія возстановленія русинськой державности:
I п. Двúжимі закóнными интерéсами суверéнного русúнського нáрода, Вторый Європéйській Конгрéс Подкарпáтськых Русинóв прúняв и утвердúв 25 октовбра 2008 г. АКТ ПРОВОЗГЛАШЕНІЯ возсоздáнія русúнськой госудáрственности в статусі од 22. 11. 1938 г. из образованієм державної исполнительної влады (из 50 чол., одповідно согласованых списков: 25 од НРРЗ и 25 од Сойма ПР)!
Йсе и одповідат волеизявленію нашого народа на референдумі 1 децембра 1991 года: «Закарпаття – спеціальна самоуправляєма територія и як субєкт (межинародного права) в составі Украйины».
Именно власти Украйины преступно проигноровали волеизявленіє нашого народа, заставивши ёго пуйти на йсе рішеніє, из цільов самосохраненія.
2-й ЄКПР, провозгласив возстановленіє русинськой державности в статусі Республіка "Подкарпатська Русь", но при сёму, русины учитуют політичный и економічный кризис в державі и Європі. Через сесе, данноє рішеніє 2-го ЄКПР вступат в силу на1раз при любому из слідующых условій: 
1. Дальнійшого одказа властей Украйины сісти за стул переговоров из представителями русинського народа и оформленія законных одповідных конституційных условій перебываня Республікы «Подкарпатська Русь» в составі Украйины позад 1 децембра 1991 года, авать в случайи одказа Закарпатськой обласной ради 1 децембра 2008 г. провозгласити, накониць, позад 17 літнёй одстрочкы, статус регіона, одповідно основополагающого для русинов референдума 1 декабря 1991 г.;
2.Введеня Украйинов чрезвычáйного положéнія на територіи русинов на юг од Карпат; 
3.Любых гоненій, репресій (в тому числі и судовых), провбы територіально-адміністративных изміненій територіи русинов на юг од Карпат, обознáченых Тріанóнськым договóром 1920 г., угроз фізичного знищеня русинов из стороны украйинськой влады, спецслужб и терористичных организацій, авать начала любых окупаційных акцій из стороны націоналістичных терористичных організацій, направленых против русинськой державности;
Представлені ЄКПР в Пакеті документы на Акт Провозглашенія возсозданія русинськой державности, подтверждают, же русинськый народ, одповідно рішенію межинародных договоров, – суверенный народ из свойов державностьов и національнов «территорійов русинов на юг од Карпат», державныма атрибутами (гімн, флаг, герб, Конституція ПР од 22 ноября 1938 г.) нигда и никым не лишалася законно статуса субєкта межинародного права.
25 октовбра 2008 г. представители русинського народа свойим заявленієм из фактичнов свойов дїєспособностьов обявили своє законноє право и обязанность перед предками и потомками возстановити в правах статус республікы "Подкарпатська Русь" в одповідности из межинародным правом, «Деклараційов о праві и обязанности оддільных лиць, груп и органов общества поощряти и защищати общепризнані права чоловіка и основні свободы» (РЕЗОЛЮЦІЯ A/RES/53/144, ПРИНЯТА ГЕНЕРАЛЬНОВ АССАМБЛЕЙОВ ООН 9 децембра 1998 г.) и «Деклараційов ООН о правах корынных народов» А/61/L.67 от 7 сентября 2007 г.
Сей статус подтверждают слідующі документы:
1.Закон Мадярщины № 10 од 21 децембра 1918 г. о созданіи для русинськой націи, живущої в Мадярщині широкой Автономіи из конституційнов назвов «"Руська Крайна"» - Русинська Країна-Держава. 
(В 2008 г. исповняєся 90 літ из дня мирного признаня парламентом Мадярщины автономного статуса територіи русинов и русинського народа, и 70 літіє статуса русинськой республікы в составі федеративной ЧСР).
2.Сен-Жерменськый мирный Договор од 10 септембра 1919 г. (о выході автономной територіи русинов «"Руська Крайна"» из состава Мадярщины) и свободного вхожденія єї в состав Чехословакіи также на пережых правах, но уже – из широчайшов Автономійов, из конституційнов назвов «"Подкарпатська Русь"», из правом мати національноє русинськоє правительство, русинські національні школы, політичні партіи, русинськоє гражданство, правом розпоряжатися недрами на національной русинськой територіи и др.
3.Тріанонськый мирный договор од 1920 г. (як часть Версальского Договора) признав граніці Подкарпатськой Руси из сусідньыми странами: Мадярщинов, Польшов, Румынийов, Словакійов.
4.Конституційный Закон ЧСР од 22 новембра 1938 г., котрым "Подкарпатська Русь" и Словакія приобріли єднакый статус федеративных республік в составі Чехословацькой Федераціи.
Днеська Словацька Республіка – уже независима держава.
5.Результаты обласного (регіонального) референдума 1 децембра 1991 года из условієм вхожденія Закарпаття-Подкарпатськой Руси в нову державу Украйину лем на правах довоєнного 1938 г. статуса республіки: «Закарпаття (конституційна назва «Подкарпатська Русь») - спеціальна самоуправляєма територія и як субєкт (межинародного права) в составі Украйины и не входит ни в які иншакі адміністративно-територіальні образованія».
6.Рішеніє Закарпатського обласной рады (як регіонального парламента) од 7 марта 2007 г.: Признати факт екзистованя на територіи края народа русинськой національности, як законного хозяйина сей національной «територіи русинов на юг од Карпат» из 1918 года и як фактично дієспособного субєкта межинародного права. 
7.Декларація СОЙМА ПР од 15 декабря 2007 г.: «1. В одповідности из межинародным правом и волеизявленієм народа, выраженого на референдумі 1 децембра 1991 года, требуєме возсозданія самоуправляємой адміністративно-національной територіи из конституційнов назвов „Подкарпатська Русь” под межинародным контролём ЄС и РФ».
8.Рішеніє Форума Русинськой общественности в Мукачеві 7 апреля 2008 г.: «Центральным органам власти реалізовати волю закарпатцюв-русинов, выражену на референдумі 1 декабря 1991 г., и предоставити нашому регіону законный статус спеціальної самоуправляємої територіи, як субєкт в составі Украйины»; 
9.Рішеніє 1-го Європейського Конгреса Подкарпатськых Русинов од 7 юнія 2008 г.: «1. Признати право возстановленія статуса русинського народа Закарпаття-Подкарпатськой Руси, як націи што ся самоопреділила (в 1918 г.) и субєкта межинародного права из 1919 г., а также ёго (народа) законні интересы, як дієспособного субєкта на «територіи русинов на юг од Карпат», входящой в состав Украйины из 1991 года лем номінально (по вині посліднёї).
10. Рішеніє СОЙМА ПР од 21 юнія 2008 года о Конституціи ПР; 
Пункт 2.: «Подтвердити всі (досоветські и до украйинські) атрибуты державности Подкарпатськой Руси: а) Герб ; б) Флаг ; в) Гімн Подкарпатськой Руси г). Конституційный Закон ЧСР (од 22 новембра 1938 г.)». 
11.Рішеніє межинародной конференціи «Права корінного народа в контексті реалій політичных прав подкарпатськых русинов». (Свалява 9 августа 2008 г.) и рішеніє Сойма ПР од 9 августа 2008 г: «Суверенный корінный народ русинського регіона на «територіи русинов на юг од Карпат: обладає, де-юре, неодємлемым правом на територію, землі, ліса, воды и недра їх историчного обитанія и компактного проживаня, в границях опреділеных Сен-Жерменськым (1919 г.) и Тріанонськым (1920 г.) мирными договорами; и заявляє, же любі рішеня, што ся односят ид земли, єї недрам, лісам, водным ресурсам, из иміющимися транзітныма магістральныма продуктопроводами, транзітныма линіями ЛЭП, розміщеных различных обєктов, в тому числі и воєнных, не можут вступати в законну силу и носити легітимный характер, без участи в їх принятіи повномочных представителюв русинського народа ПР». 
2-й Європейськый Конгрес Подкарпатськых Русинов выносит: 
1. благодарность временному Правительству Подкарпатской Руси и членам правительства, претерпівшых гоненія и репресіи од украйинськой влады и спецслужб, як подобноє перетерпіли русины Чорі Ю.С., Кампов Ю., и др. русины в советськый період.
2. Жупана Є.Є., Лецовича Л. В., Туряницю І.М., Чорія Ю. С., Кеміня М. Ф., .Сочку-Боржавіна В., Алмашія М. И., о.Димитрія Сидора (православный), о. Стефана Сюч (греко-католик), Ониско А.Д. Признати почётными гражданами Подкарпатськой Руси из врученієм їм одповідніх Легітимацій!
Подписали Меморандум 109 делегатов и коло 200 гостюв ЄКПР
 (Копіи 300 подписув прилагаются и находятся в папках уголовного діла №499). №.5/1 от 25 октовбра 2008 года. Мукачево. Подкарпатська Русь.