Отправлено: 01.11.12 13:06. Заголовок: Што за гомон учинився в таборі украйинськых націонал-шовуністув?

Василь Молнар. Памфлет: ВМІСТО КОНДОЛЕНЦІЇ
Што за гомон учинився в таборі украйинськых націонал-шовуністув?

Верьховна Рада приняла “Закон про мовы” (у формуляції «Про державні заходи мовної політики»), якый має утвердити руськый язык у статусі гибы другого державного языка Украйины. Имплементація сёго Закона, што вступив у силу, годна существенно потрясти догму про державный устрой Украйины: унітарна онаци федеративна держава.
Унітарісты в паніці. Событія розвиваются зовсім не за їх сценаріём. Нияк не “згынуть вороженькы» и не дают братям козацького рода безрозділно пановати у (не) своюй сторонці. На повні вертячкы розмотуются протестні акції, точится острозуба риторика и праведный гнів. Клянут иніціаторув антиукрайинського закона, беспощадно крешут Ґаранта Конституції. Учасникы голодовкы в Києві сплели му прекрасный (!) надгробный вінок на день ёго рожденія.
Масмедія сообщают, ож протестує и Закарпаття. Годно быти. В Ужгороді є така твердиня украйинськости, як Націоналный універзітет, є туй и організація радікалної нацистської партії «Свобода». По команді из адміністрації, за партійні гроші бідный галицькый студент радо возьме в руки плакат и отпротестує десь на площади в Ужгороды перед камеров украйинського ТВ.
Мы, русины, пак годні сьме признати, же Кивало-Ківськый закон причинят украйинцям “великого болю”. Яло бы нам консолідоватися з нима и вповісти слова сочувства братському украйинському народови за Карпатами в сисю минуту жизни. Но маєме на них и велику тяготу, яка мішат нам приймати їх буль серйозно и близько ид нашому серцёви. Завто, замісто кондоленції, радиме організаторам протестных акцій зробити рефлексію (вывод) на себе, ци не є и у них самых украйинцюв на души-совісти подобный гріх хамства и неуваженія против языка другого народа, иппен нашого русинського?
Злорадство? Потіха? Боже варуй! Ніякого злодушія не маєме на них. Окрем тої звычайної в такых случаях реплікы: «Но, та ци є Бог на небі?» И, - окрем констатації Божого промысла: «Бог… не прийде палицьов бити”, добавити, же Господь найде неодвратимо другый способ покарати украйинськый антирусинськый нацизм.
Никус не чудно, ож сись Закон заострив и наш протест против нашых насилникув. Давайте, мы покладім на вагу справедливости дві великомасштабні “свинства” и розникуйме, - котроє з них май дикоє, май бруталноє, антигуманноє и скандальноє, - ци т.зв. украйинцями “російськоє свинство” односно украйинцюв, ци 20 ручноє державноє украйинськоє свинство односно русинов? (Перебачаюся за нефайноє слово из народного лексикона, но оно май адекватніше передає вшитку картину мерзкых злодіяній нашых опонентов). Росшифруєме го нараз типирька в контексті нашого хоснованя.
Украйинскоє свинство, - се груба незаконна злочинна ліквідація історичної русинської націоналности на територійи проживаня русинов. Утрясли з нас, мирных русинов, душу – етнонім «русини», и інтегровали нас насильственно, без нашого согласія у свою файту, явно для нас чужу. Учеркнули нас, подобно Сталіну, из етнографічної мапы своєй крайины (но не Європы и світа) и дале топчуть нас у небытіє свойим ганебным тайным урядовым «Планом заходів по этно ліквідації русинов» от 1996 года.
Російськоє свинство (позираєме на вагу) не такоє уже и тяжкоє. А може оно вообще й не свинство? Бо сись Закон украинцюв не ліквідує, лишат за украйинськов мовов «статус державної”, лем при сёму законно розширят рамкы законного хоснованя языкам многомиліонной масы горожан Украйины. Причому, и чиселні нацменшины достают возможность активізовати и култивовати свої родні говоры и національні языкы. Словом, годни сьме чекати на парад регіоналных языков у многонаціоналнуй Украйині!
Ясно и очам видно, ож переважує на вазі правды туй первоє свинство, якоє учинили украйинці з русинами. Та пак ци годні русины уповісти якісь слова кондоленції свойим гонителям и душителям? Сама природа перечить боліти за свойих еґзекуторув. Не кажеме «так вам треба», хоть и воздержуємеся от «сегінь украйинці».
У минулости в нашум краю вже были замахы асимілёвати русинов и обезличити їх націонално. Украйинці сесе роблят май нагло, методично и цинічно. Лем єдениск равый факт из історії украйинського русиноцида.
Рока 1998, коли в Украйині вже появилися паросты демократії, народный депутат от Закарпатської области Иван Мигович рішив, ож назрів час розказати парламентарям правду про Подкарпатську Русь и єї народ. Умилно сьме слухали сяту правду про себе, и каждоє слово обливало балзамом душі русинов.
Но не так го воспринимали даякі колегі и почти всі галичане. Слово достав руховець, ныні покойный Вячеслав Чорновіл. Боже! З яков лютостьов и юпітерськым гнівом ускочив вун на трибуну! За тоты десять минут выступа закарпатського русина нагромадив повный вулкан злости и выплюцкнув на нёго. По-гайдамацькы жонґліровав трафаретными фразами-жупелами «політичного русинства», «сепаратизма», політикы Кремля, угрозу державі и прочыма “опасностями” для украйинського народа. Колотив и трепав русинство на тріскы, на паздіря. То была публічна фацка не лем нашому убраникови, но и всім ёго землякам мовчазным русинам. Фацка – обы сьме ся заткали и не бриніли перед нацистами свойима конституційныма и межинародными правами.
Ци не за сисю «гідну відсіч» вороженькам русинам у нас на Подкарпатю в каждум городі по приказу Києва є ВУЛИЦЯ ЧОРНОВОЛА? Абсурд! У русинському краёви – улиця яростивого русинофоба! Чим уміряти цинізм пануючої у сюй державі нації? А кулько щи чорної бычачої ярости кыпить и клокоче в котлах мнимо «козацького” рода…
У нашум поносованю-наріканю мы апелюєме не до благочестивого украйинського народа, а до ёго недуйдавых самозванных вождюв-гетьманув. Красну, багату державу перетворили сьте на куплерай и мерзость запущеня, а на ланцу держите європейськый народ, якый пожив у цивілізовануй, демократичнуй державі (ЧСР-Подкарпатськой Руси), де панує Закон, дисципліна и порядок, и де вун глыбоко зассав у себе європейські моралні цінности. И вы хочете, обы сись народ – Подкарпатські русины у вашых мачошых обнятях деградовав вєдно з вами и зник з лиця Землі?
А коли они кладут на кон свої законні требованя, вы тычете їм под нус страшный кримінал-сепаратізм и лукаво звідаєте: “а ви не втечете від нас на Захід”?
Маєте и без них – мілійоны заробітчан, які вже втікли од вас, жиют окреме (separatizm) од свойих родин и ненькы Украйины.
Є у німцюв приповідка: «Jedem das Seine» - каждому – своє. Верніт русинам тото «своє», што они нашпуровали віками и што вы од них брутално забрали. Не ланками притігайте їх ид собі, а гуманными засадами державної політикы…
Василь Молнар, с. Голубинноє Свалявського района.